"Saçmalama,
bir defter bitti diye ağlanır mı? " diyordu bir yanım. Ancak gözyaşlarıma
söz geçiremiyordum.
Son bir haftanın yoğun stresi üzerine tuz biber oluyor ruhumun bütün karanlıkta saklanan enkazı gün yüzüne çıkıyordu. Ne tuhaftı olan biten; bir rüya veya bir kabus ,belki de her şeyden az hiç bir şeyden biraz fazla...
Hayat, son gördüğüm rüyadaki gibi okyanusun içinde dev bir kurbağa balığı gibiydi. Ve benim en büyük korkum bu kurbağadan siğil bulaşmasıydı.
İlk defa bir papatyaya değil bir sayfaya daha ihtiyacım var. Keşke bir yaprak daha olsa da onu da uçak yapsan ...
Bitti!
12 yıldan daha fazla oldu birlikte maceramız. Nereye gitsem yanımdaydı. Her şeye rağmen gerçekleşmedi kehanet. Sanki bundan sonram koyu sessizlik.
Ağlayabilmek ne hoş, bir sehrin ışıklarından yıldızları seçemiyor olsan da...
Bazı "de"ler "da"lar
ayrı yazılır. Bazen "ki"ler de ayrı yazılabilirler. Oysa çok kolaydı
ayırt etmek ama say ki hiçbir şeydik bağlanmadık …
Bazı
fotoğrafların bazı anların öldüğünden de haberi yok,
Yarın
mı?
Sonsuzluk ve
bir gün kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder