Kadın Olmak Mı ? Derim Ki...

    Yanımızda iki yana sallanan güçsüz kollar var ,sanıyorlar ki hazırdan kafamızda haremiz , arkamızda kanatlarımız var. Kendimden biliyorum,takdir ediyorum bizi ;

Çalışıp kendi parasını kazanıp aynı zamanda çalışırken dinlenmeyi öğreneni,

Ufak şeylerle mutlu olup sürprizleri sevenini ama bir sarılmayla da içi eriyeni,

Tartıya her çıkışında kalbi küt küt atıp ,Mc Donalds yerken bile ince bir vücudu hayal edeni,

Tatlıyı sevse de aklı tuzlu da olanı,

Türkiye’de kadın olmak bazen İngiltere’de zenci gibi olmak olsa da ;risk alanlarını,ideallerini,hayallerini kafasında ordan oraya taşıyanı,

İşe gitme telaşındayken kapı çıkışında makyajını yapıp, akşam eve gelince ne yemek yapacağını düşüneni,

Tabiatın hormanlarımızla oynadığı oyuna dahil olup, ayın bir kaç günü bir elin karnında dolaşırken,olur olmaz dolan sulu gözlerle, yine de son otobüsü kaçırmayanı,

Topuklularıyla otobüs durağında çocuğunun karnını doyuran annenin,bir yandan da işe geç kalma telaşıyla saatine bakanı,

Doğumdan ölüme kadar erkek egemen ayrıcalığı dikte edilirken , gazetelerde her gün kadın cinayetleri manşetken ve her gün pozitif ayrımcılıkla soyutlanırken ,yine de hayatın içinde var olanını ;hem evinde anne hem işinin ehli olanı,

Erkeklerin hayatında güzelliğinden ziyade ,aklıyla,içtenliğiyle  var olabileni,
 

Her gece yatarken binbir düşünceyle rüyalara dalıp, ertesi gün  yeniden başlayabileni,

 

Kadın olmak her şeye,her gün yeniden başlamak ve hep varmış gibi devam edebilmek demek. Şikayetlerini dileğe çevirebilirken kahramanlaşmak demek ...